Soms zijn herinneringen de laatste kostbaarheden die je als ouder wordende mens kunt hebben. Soms zijn ze te pijnlijk om te herinneren. Maar altijd hebben ze betekenis. Het is ook goed te beseffen dat herinnering en verbeelding door elkaar kunnen gaan lopen. In dat geval maakt onze raadselachtige geest de dingen mooier of lelijker dan ze in werkelijkheid waren. Herinnering heeft te maken met ons verleden, maar speelt zich af in het heden en kan daarom bepalend zijn voor onze toekomst.
Mensen zijn goed in het in stand houden van hun boosheid, van hun teleurstellingen, kortom het bewaren en onderhouden van opgelopen verdriet. Alhoewel erg menselijk., is blijvende boosheid echter een obstakel dat jezelf belemmert te genieten en…. opnieuw te vertrouwen. Laten we ons niet alleen de ellende herinneren, maar vooral ook de liefde die je kreeg en mocht geven; herinner je de vriendschap die je mocht geven en ontvangen. Herinner je al de keren dat je moest lachen en glimlachen om het leven en om jezelf. Het menselijk leven is er een van vallen en opstaan. Maar dat is niet erg. Het is een leerproces, dat bij het leven hoort. Vallen en opstaan, daar word je lenig van. De toekomst kennen we niet, maar we kunnen er nu aan werken om straks een goede geest achter te laten. Dat zou bijv. kunnen door de zekerheden van gisteren niet als hindernis op te werpen voor de dynamiek van vandaag en morgen.
Herinneringen – gebeurtenissen uit het verleden dus – zijn slechts zinvol indien we ervan leren, hoe we NU onze toekomst zullen inrichten.
Koester goede herinneringen. Koester bijv. vriendschap als een kostbaar bezit. Wil het verzorgen en onderhouden, dan hebben we een krachtig instrument in handen om verdeeldheid, dichtbij en veraf, te bestrijden en misschien uiteindelijk te overwinnen.
Want waar menselijkheid schaars wordt, wordt vriendschap kostbaar.
(bron: of-bw/2002)